روی ديوار خيالم می کشم پنجره ای

پرده اش جنس نگاه

تاروپودش رويا

با سرانگشت نسيم يک پلک

می شود پنجره وا

رو به دريا , يا که صحرا

همه فکر است و خيال

از پس پرده چشمان تو

و ذوق نگاه

گاه غروب زيبا , رخ تنهايی ماه

وسط يک دريا

گاه صحرا و عطش , گونه سرخ زمين

کاروانی در راه